شهید باکری

باران خیلی تند می آمد. بهم گفت: « من می رم بیرون».
گفتم: « توی این هوا کجا می خوای بری؟» جواب نداد. اصرار کردم .
 بالاخره گفت: « می خوای بدونی ؟ پاشو تو هم بیا »
 با لندکروز شهرداری راه افتادیم توی شهر. نزدیکی های فرودگاه یک حلبی آباد بود.
رفتیم آنجا. توی کوچه پس کوچه هایش پر از آب و گل و شل.
آب وسط کوچه صاف می رفت توی یکی از خانه ها. در خانه را که زد،
پیرمردی آمد دم در. ما راکه دید، شروع کرد به بد و بی راه گفتن به شهردار.
می گفت: « آخه این چه شهردایه که ما داریم؟ نمی آد یه سری بهمون بزنه ،
ببینه چی می کشیم.» آقا مهدی بهش گفت: «خیله خب پدرجان . اشکال نداره .
شما یه بیل به ما بده، درستش می کنیم؟» پیرمرد گفت:
« برید بابا شماهام! بیلم کجا بود.» از یکی از هم سایه ها بیل گرفتیم.
 تا نزدیکی های اذان صبح توی کوچه ، راه آب می کندیم.  شهید باکریمنبع : کتاب باکری انتشارات روایت فتح